Αν το καλοκαίρι ήταν μέρος θα ήταν το ακρογιάλι. Αν ήταν γεύση θα ήταν η αρμύρα. Αν ήταν ύλη θα ήταν η άμμος. Αν ήταν δέντρο θα ήταν η ελιά.
Αν ήταν φρούτο θα ήταν το σύκο. Αν ήταν χρώμα θα ήταν το γαλάζιο. Αν ήταν ποτό θα ήταν το μοχίτο. Αν ήταν ήχος θα ήταν το τραγούδι των τζιτζικιών. Αν ήταν μουσική θα ήταν η reggae. Αν ήταν συναίσθημα θα ήταν ο έρωτας. Αν το καλοκαίρι ήταν χώρα θα ήταν η Ελλάδα.
Καλοκαίρι! Όσο κι αν ψάξεις το λεξικό δεν βρίσκεις πιο όμορφη λέξη…
Μην ακούσω κανέναν να γκρινιάζει για ηλίαση! Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απ’ το να κάθεσαι πέντε ώρες κάτω από τις ακτίνες του ήλιου καταμεσήμερο; Σύμφωνοι, υπάρχει κι ο καρκίνος του δέρματος, αλλά δε μπορώ να διανοηθώ πιο όμορφη αιτία θανάτου από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο! Τώρα αν έχετε ευαίσθητη και λευκή επιδερμίδα λάβετε τα μέτρα σας, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι προτιμότερο να γίνετε αλειφή το βράδυ απ’ το ποτό, αντί να απλώνετε αλειφή στο ξεφλουδιασμένο κορμί σας την ώρα που οι άλλοι τα σπάνε…
Καλοκαίρι! Επιτέλους ξεφορτωνόμαστε τις ομπρέλες, τα κασκόλ, τα σκουφιά, τα φούτερ, τα πουλόβερ, τα μακρυμάνικα, τα κοντομάνικα, τα πουκάμισα, τα τζιν, τις φόρμες, τις γαλότσες, τις μπότες, τα αθλητικά, τα all-star. Για τρεις μήνες το χρόνο, για ενενήντα μέρες θεωρείται απόλυτα εναρμονισμένο με τους πολιτισμικούς κώδικες του 21ου αιώνα να κυκλοφορείς δημοσίως με όλα κι όλα 50 εκατοστά ύφασμα να καλύπτουν το σώμα σου, χωρίς να ακολουθεί η κλούβα του ψυχιατρείου!
Καλοκαίρι! Μπορείς να βγάλεις την κρυμμένη όλο το χειμώνα ρακέτα σου και να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου πάνω στην καυτή άμμο! Άσε τους μίζερους κομπλεξικούς λουόμενους να διαμαρτύρονται ότι το μπαλάκι σας τους έχει πονέσει τα αυτιά (και το σώμα ενίοτε). Ήρθε η ώρα που περίμενες όλο το χρόνο να απελευθερώσεις την αθλητικότητά σου, με άγρια καρφιά και βουτιές στην άμμο για να σώσεις το ιερό μπαλάκι! Όσοι αγριεύονται και φοβούνται ας προτιμήσουν το μπάντμιντον, αλλά εμάς να μας αφήσουν ήσυχους!
Καλοκαίρι! Βουτιές όλη τη μέρα από τα απόμερα, ψηλά και κοφτά βράχια. Μπάνιο στα καταγάλανα νερά με τις ώρες. Χταποδάκι και κάθε είδους αλίευμα προσφέρεται να γίνει ο μεζές για να μη μείνει ασυνόδευτο το ούζο σου, λίγα μέτρα απ’ τη θάλασσα σ’ ένα παραδοσιακό ταβερνάκι. Θα αδειάσεις ψυγεία παγωτών ολόκληρα! Ήρθε ο καιρός να γευστείς το λαχταριστό πεπόνι και το καρπούζι! Με το νερό μόνο δε τη γλιτώνεις την αφυδάτωση…
Η μαγεία του καλοκαιριού είναι το άθροισμα όλων αυτών των στιγμών. Είναι η παραλία. Είναι οι ρακέτες. Είναι ο ήλιος. Είναι το μαύρισμα. Είναι οι μεζέδες. Είναι το καρπούζι. Είναι το χταπόδι. Είναι το παγωτό. Είναι οι βουτιές. Είναι τα ξενύχτια. Είναι τα κοκτέιλ. Είναι το ξεφάντωμα. Για μένα όμως είναι κάτι παραπάνω.
Η πιο όμορφη στιγμή του καλοκαριού για μένα είναι 2 το πρωί σε μια ξαπλώστρα. Το μόνο που ακούγεται είναι η μακρόσυρτη φωνή του γρύλου, το ελαφρύ θρύισμα των φύλλων της ελιάς, το απαλό κυματάκι της θάλασσας λίγα μέτρα μακριά. Βλέπεις την πιο ωραία ζωγραφιά του κόσμου. Μπροστά σου η σκοτεινή θάλασσα, καθρέφτης των χλωμών χρωμάτων της απέναντι πόλης που σιγά σιγά πέφτει για ύπνο. Και ακριβώς πάνω απ’ το κεφάλι σου, στο κατάμαυρο φόντο του ουρανού αμέτρητες άσπρες πινελιές, τ’ αστέρια. Άλλες μεγάλες, άλλες μικρές. Άλλες ακούνητες κι άλλες χορεύουν. Όλες μαζί πιο όμορφες απ’ οτιδήποτε θα μπορούσε ποτέ όχι να φτιάξει, αλλά να φανταστεί το μυαλό του ανθρώπου.
Tα αστέρια δεν μπορούμε να τα πουλήσουμε, δεν μπρούμε να τα καταστρέψουμε. Δεν μπορούμε να τα δημιουργήσουμε, δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Δεν μπορούμε να τα κατοικήσουμε, δεν μπορούμε να τα χτίσουμε. Δεν μπορούμε καν να τα αγγίξουμε. Μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό: Να τα δούμε.
Πηγή piprtistiglwssa.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου