Ρήγμα χωροχρόνου…Η άγνωστη αρχαιολογία των Ελλήνων

Μέσα από τα κείμενα των Αργοναυτικών, του Ομήρου και άλλων Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων

Ο όρος ρήγμα χωροχρόνου που χρησιμοποιούν οι ουράνιοι συνομιλητές μας, στη γήινη μας επιστήμη μελετάται με τη θεωρία των παραλλήλων “Μεμβρανών” ή θεωρία “Μ”, γνωστής και σαν θεωρία τωνΠαραλλήλων Συμπάντων.

Η ανθρώπινη επιστήμη εκτιμά ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, στα οποία οι πραγματικότητες είναι διαφορετικές και η μετάπτωση του ανθρώπου από τη μια πραγματικότητα στην άλλη πιστεύουν ότι είναι ικανή να εξηγήσει τα περισσότερα αινίγματα της φύσης.

Το πρόβλημα στη θεωρία αυτή είναι πως θα επιτευχθεί το ρήγμα χωροχρόνου και η μετάπτωση από τον τρισδιάστατο χώρο στον χώρο των τεσσάρων διαστάσεων, από το ένα σύμπαν στο παράλληλο του. Τι υπολογίζουν οι επιστήμονες να συναντήσουν όταν επιτευχθεί το ρήγμα του χωροχρόνου;

Όταν τα όντα του δικού μας σύμπαντος, του τρισδιάστατου χώρου βρεθούν στο παράλληλο σύμπαν των τεσσάρων διαστάσεων, θα αλλάξουν ιδιότητες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι η σταθεροποίηση, στη νέα τε- τραδιάστατη κατάσταση και η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Στο όριο δύο παραλλήλων συμπάντων, ο άνθρωπος θα συμμετέχει και στους δύο χώρους και ανάλογα θα βαδίζει προς τον έναν ή τον άλλον. Οι οντότητες του τετραδιάστατου χώρου έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα απ` ότι του τρισδιάστατου χώρου σε ότι αφορά την επίσκεψη των διαφόρων επιπέδων.

Είναι πιο κοντά στο δικό μας επίπεδο, σε αντίθεση με τα όντα της 5ης διάστασης που είναι ενεργειακής υφής, άγνωστης σύνθεσης “ενεργειακά ολογράμματα, ισχυρού φωτός, ψυχρού φωτός, αοράτου νυχτερινού φωτός …”, όροι που χρησιμοποιήθηκαν από τους ουράνιους μυστηριώδεις συνομιλητές μας και τα οποία έχουν απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του υλικού σώματος.
Έχουν την ευχέρεια να ξεπερνούν καταστάσεις αδύνατες για μας και μπορούν να ενσαρκώνονται ακαριαία με οποιαδήποτε μορφή επιθυμούν. Για τη σταθεροποίηση οντοτήτων από το κατώτερο προς το ανώτερο πεδίο, απαιτούνται ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.

Από την 6η διάσταση και πέρα δεν μπορεί η επιστήμη να εκτιμήσει πως εκδηλώνεται ο χωροχρόνος και οι μορφές ύπαρξης.

Υπολογίζει τις διαστάσεις σε 10 και μία του χρόνου· πρόσφατα κάνουν λόγο για δώδεκα διαστάσεις και μία του χρόνου. Πως προέκυψε ο αριθμός αυτός; Μόνο από εκτιμήσεις και παραδοχές.
“Το φαινόμενο που οι επιστήμονες της Γαίας ονομάζουν φυγή των Γαλαξιών αποτελεί έκφραση της δέκατης διάστασης. Ο χρόνος τους μηδενίζεται αφού κινούνται με ταχύτητες ανώτερες του φωτός (το ίδιο λέει και η γήινη επιστήμη) και οι ταχύτητες αυτές απαιτούνται για τη διάσπαση του φωτονικού φράγματος και την είσοδο του γαλαξία στο ταχυονικό πεδίο.

Η ενδέκατη διάσταση βρίσκεται στο νιονικό πεδίο και η δωδέκατη μετά το νιονικό φράγμα, στο οποίο κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει τι υπάρχει Στο ταχυονικό πεδίο δημιουργούνται προϋποθέσεις και διεργασίες είτε για την εμφύτευση του σπέρματος της ζωής στους γαλαξίες, είτε για τελείωση της υπάρχουσας, που έχει διανύσει όλο το χρονικό διάστημα βελτίωσης και εξέλιξης. Εξέρχονται με τη νέα μορφή είτε προς το φωτονικό πεδίο (εμφάνιση νέων γαλαξιών κατά την επιστήμη) ή συνεχίζουν προς το νιονικό πεδίο, όπου οι πραγματικότητες είναι ακατανόητες από τους ανθρώπινους νόες”. .(Βλ. “Η Διαθήκη του Προμηθέα”, Γερ. Καλογεράκη, σελ. 154. Εκδ. ΔΙΟΝ 2001).

“Δεν υπάρχει αναδίπλωση χρόνου έτσι όπως την εννοεί η γήινη επιστήμη. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί στο χώρο των τεσσάρων διαστάσεων, έχει τη δυνατότητα επίσκεψης στο χρόνο του παρελθόντος.”
Το ρήγμα του χωροχρόνου απαιτεί γνώση και υψηλή τεχνολογία. Επίσης μπορεί να δημιουργηθεί χωροχρονι-κό ρήγμα μέσα από το οποίο “… μπορεί να διολισθήσει ολόκληρο το ηλιακό σας σύ- στημα και να το μετα-φέρουμε σε όποιο σημείο του γαλαξία θέλουμε, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ζωή στους πλανήτες του. Υπάρχουν φυσικές γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ των ουρανίων σωμάτων και των συμπάντων που ακόμη δεν έχετε ανακαλύψει.

Τα διαστρικά ταξίδια γίνονται μέσω αυτών. Αν τις ανακαλύψετε Θα διαπιστώσετε ότι τα ταξίδια στους πλησίον σας πλανήτες θα είναι μια καθημερινότητα”. Το πώς επιτυγχάνεται το ρήγμα του χωροχρόνου θα προσπαθήσω να παρουσιάσω στη συνέχεια.

Ο όρος χωροχρόνος είναι ο πιο ταλαιπωρημένος στη σύγχρονη επιστημονική δεοντολογία γιατί πιστεύουν ότι δίνει λύση σε όλα τα προβλήματα και απάντηση σε όλες τις απορίες.

Μιλάμε για χωροχρονικές στρεβλώσεις χωρίς να γνωρίζουμε τι εννοούμε και πως μπορεί να υλοποιηθούν.

Με βάση τις πληροφορίες που συλλέξαμε από τα μηνύματα που έχουμε πάρει στον υπολογιστή, θα επιχειρήσω να περιγράψω τον όρο χωροχρόνο, ή ρήγμα χωροχρόνου, χωρίς να υποστηρίζω ότι αποτελεί θεώρημα ή αναλλοίωτη αλήθεια. Υποστηρίζω πως είναι μια λογική εκδοχή. Δεν υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία, ούτε στοιχεία συσχετισμού και αντίστοιχη επιστημονική ορολογία ώστε να χρησιμοποιήσω επιστημονικούς όρους. Ίσως υπάρξουν ασάφειες στη διατύπωση και περιγραφή του Ρήγματος Χωροχρόνου· επικαλούμαι την επιείκειά σας.

Το Ρήγμα στον Χωροχρόνο παρατηρείται συχνότερα μέσα σε ενεργειακούς χώρους και διαύλους επικοινωνίας. Δεν δημιουργεί ο άνθρωπος το ρήγμα χωροχρόνου μόνος του ή με την θέληση του ή με προετοιμασία. Συμβαίνει μόνο του στον χώρο. Ο κινούμενος άνθρωπος χτυπά πάνω στο φράγμα χωροχρόνου δημιουργεί το ρήγμα και μεταβάλλει πραγματικότητες. Δεν διακτινίζο- νται άνθρωποι και αντικείμενα. Δεν χάνουν την υλική τους υπόσταση. Αραιώνει μόνο η υλική τους σύνθεση και η μοριακή τους δομή, λόγω αύξησης των κραδασμών και των ενεργειακών συνθηκών που επικρατούν στον χώρο του ρήγματος.

Το ρήγμα στον χωροχρόνο προκαλεί μόνο ο άνθρωπος ή το αντικείμενο που κινείται. Η ακινησία δεν δημιουργεί ρήγμα σε καμία περίπτωση

Όταν λέμε φράγμα χωροχρόνου για την τρισδιάστατη πραγματικότητα, θα φανταστούμε μια λεπτότατη και πολύ ελαστική μεμβράνη που καλύπτει το οπτικό πεδίο κάθετα προς τη γη. Ένα φράγμα άπειρων διαστάσεων. Λίγο πριν συμβεί το χωροχρονικό ρήγμα ο άνθρωπος έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται στο κέντρο του νοητού φράγματος πραγματικοτήτων. Αυτό το φράγμα εμποδίζει την επαφή με την νέα χωροχρονική διάσταση και τον δικό μας τρισδιάστατο χώρο. Καλύπτει από τις αισθήσεις μας την παράλληλη πραγματικότητα που συνυπάρχει με την δική μας.

Όταν ο άνθρωπος ή το αντικείμενο προσκρούσει στο φανταστικό αυτό ελαστικό φράγμα προχωρεί σε μεγάλο διάστημα και σε επαφή μαζί του· είναι πολύ ελαστικό, τεντώνεται, δημιουργεί ένα διαφανή πλαστικό σωλήνα που κάποια στιγμή σπάει στο σημείο επαφής με τον άνθρωπο που μεταφέρεται στην νέα πραγματικότητα.

Το ρήγμα δημιουργείται από άγνωστες κοσμικές δυνάμεις ή με επέμβαση των Ολύμπιων. Μας οδηγεί σε μια άλλη πραγματικότητα, που δεν έχει καμιά σχέση με την γήινη.

Το κέντρο που χτυπάμε είναι η οπή του χωροχρόνου στην οποία μπαίνουμε χωρίς να το καταλάβουμε. Μπορεί κάποιος να τρέχει με αυτοκίνητο, να προκαλέσει ρήγμα στον χωροχρόνο και μόνο ο άνθρωπος να βρεθεί σε άλλη διάσταση και όχι το αυτοκίνητο. Όταν ο άνθρωπος βγει από το ρήγμα χωροχρόνου γίνεται συνειδητά η αντίστροφη διαδικασία για να βρεθεί στο δικό του γνώριμο κόσμο τον τρισδιάστατο.

Μέσα στο χωροχρονικό ρήγμα ο ορίζοντας της νέας πραγματικότητας, της παράλληλης πραγματικότητας που συνυπάρχει με την δική μας, έχει άλλες συνθήκες αισθήσεων και φωτεινότητας. Είναι ένας κόσμος πολύ πιο φωτεινός από τον δικό μας, με πιο γλυκό το χρώμα του ουρανού, πιο ήρεμες τις οντότητες που υπάρχουν σε αυτόν.

Ο χρόνος είναι πιο ταχύς και πιο γαλήνιος. Οι διαστάσεις του χώρου είναι πιο λεπτές χωρίς να είναι δεσμευτικές για τις οντότητες του, που έχουν τη δυνατότητα επίσκεψης στον χρόνο και τον χώρο του παρελθόντος και του μέλλοντος. Δεν υφίστανται την τυραννία της βαρύτητας. Ο άνθρωπος αισθάνεται ανάλαφρος σαν να πετά.

Υπάρχει και περίπτωση ο άνθρωπος να μην μπορέσει να δημιουργήσει ρήγμα στον χωροχρόνο και να μείνει εγκλωβισμένος σε κενό ανυπαρξίας, παγωμένος στο πουθενά. Υπάρχει επίσης και η περίπτωση να μην μπορέσει να επιστρέψει πίσω στον τρισδιάστατο χώρο και να αναγκαστεί να ζήσει μια άλλη πραγματικότητα.

Οι οντότητες της νέας πραγματικότητας είναι απαλλαγμένες από το υλικό σώμα· άλλες είναι φωτοφόρες και άλλες όχι. Όλες είναι όμορφες και ευχάριστες στην όψη.

Υπάρχουν επίπεδα φωτεινότητας αλληλοδιαδεχόμενα μεταξύ τους.

Τα χρησιμοποιούμενα σκάφη που κινούνται στον ουρανό της νέας πραγματικότητας φαίνονται σαν να στερούνται βάρους και αιωρούνται στον ουρανό, ενώ η μοριακή σύνθεση τους παραμένει αναλλοίωτη. Φαίνονται σαν καρφωμένα στον ουρανό, αφού οι διαστάσεις τους είναι τεράστιες, τέτοιες που δεν μπορεί να τις καλύψει η ανθρώπινη όραση.

Ο επισκέπτης ο προερχόμενος από τον τρισδιάστατο χώρο φαίνεται ενδεδυμένος με διάφανο θαλασσί έμβλημα αφού και το σώμα είναι διάφανο. Αισθάνεται ελεύθερος και ευχάριστα. Θυμάται καταστάσεις που δεν έχει ζήσει στην παρούσα ζωή. Έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί όλο το ουράνιο και γήινο του παρελθόν, με διαδρομή στον χωροχρόνο του παρελθόντος, του απαγορεύεται όμως η διαδρομή στον χρόνο του μέλλοντος εφ’ όσον θέλει να επιστρέψει στον τρισδιάστατο χώρο.
Όλες οι εμπειρίες που αποκομίζονται από την επίσκεψη στην παράλληλη πραγματικότητα παραμένουν ανεξίτηλες.

Τα ρήγματα χωροχρόνου δημιουργούνται στα άστρα που βρίσκονται στο στάδιο των δημιουργικών διαδικασιών, στον ορίζοντα πραγματικότητας της μαύρης τρύπας και άσπρων νάνων αλλά και σε ενεργειακούς χώρους στην επιφάνεια της γης μας.

Η κατά βούληση δημιουργία χωροχρονικού ρήγματος είναι μέσα στις δυνατότητες των Ολύμπιων και της έρευνας της γήινης επιστήμης.

Ο άνθρωπος που εγκλωβίζεται σε κενό χωροχρόνου, μετά την έξοδο του από αυτό αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, γιατί υπήρχε στο πουθενά και επέστρεψε από το τίποτα.
Προσπάθησα να είμαι περισσότερο παραστατικός και λιγότερο επιστημονικός επειδή υπάρχουν και αναγνώστες οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν την επιστημονική ορολογία η οποία είναι και ανιαρή.

Πιστεύω ότι κάποια προωθημένα μυαλά, είναι σε θέση να μας δώσουν πολλές πληροφορίες πάνω στο θέμα αυτό, που τόσο πολύ χρησιμοποιούμε σαν όρο αλλά και τόσο πολύ αγνοούμε σαν μια πιθανή πραγματικότητα. Το μέλλον το φαντάζομαι πιο φωτεινό και πιο ελπιδοφόρο. Σαν λαός θα ξαναβρούμε τον ιστορικό προορισμό μας.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ

Πηγή