Σκέψεις σχετικά με τη νέα μόδα των slut walks
Το άρθρο της Rebecca Traister, στους New York Times, ισορροπημένο, καλογραμμένο, εξαιρετικό. Και ο τίτλος επίσης σωστός: «Κυρίες, έχουμε θέμα».
Βλέποντας με τον καύσωνα τα μισά κορίτσια στο δρόμο με shorts θυμήθηκα μια δική μου ιστορία από τα 14 χρόνια μου. Οι ντίσκο είχαν απογευματινό πρόγραμμα τα Σαββατοκύριακα για τους μαθητές. Κατσάρησα το κοντοβράκι μου και πήγα. Τώρα το καυτό μου πανταλονάκι, μια ολόσωμη φόρμα, χρώμα της σάρκας, ένα αριστούργημα. Και όλα τα μωρά στην πίστα. Λίγη ώρα μετά, σεινάμενη με κλειστά μάτια, νιώθω πως στην πίστα έχω μείνει το μοναδικό μωρό. Οι μισοί κύριοι, όρθιοι χειροκροτούσαν, οι υπόλοιποι καθιστοί ποδοκροτούσαν. Παπαρούνα από την ντροπή, τρέχω στο τραπέζι μου και φεύγουμε αυθωρεί. Το σορτσάκι πετάχτηκε, τσιμουδιά στη μαμά μου. Αλλωστε alea jacta est. Εκείνο το απόγευμα η μοίρα μου για την προσεχή 5ετία είχε σφραγιστεί. Κάποιος με ηράσθη και 3,5 χρόνια μετά, τον παντρεύτηκα. Το κοντοβράκι!
Ολες φορέσαμε και shorts και μίνι και βαθιά ντεκολτέ. Κάτι που σχεδόν επιβάλλεται στα καθιστά δείπνα. Οι γυναίκες δείχνουμε τα κάλλη μας. Οφείλουμε να λάμπουμε, να θαμπώνουμε, να διασκεδάζουμε το άλλο φύλο. Αλλιώς, ποιος ο ρόλος μας ως θηλυκά - τούτων λεχθέντων, υπάρχει και μέτρο, υπάρχει και dresscode.
Δεν θα πάμε ημίγυμνες στο γραφείο. Δεν θα κολυμπήσουμε γυμνόστηθες στις αραβικές χώρες. Ούτε δα στη δική μας, σε δημόσιες παραλίες. Θα βρούμε τα ad hoc μέρη για γυμνισμό.
Γενικότερα, θα έθετα το ζήτημα της αισθητικής. Προφανώς, απελευθερωθήκαμε, δώσαμε τους αγώνες μας κατά του μισογυμνισμού και άριστα πράξαμε, γλεντάμε τώρα την ελευθερία μας να ντυθούμε όπως γουστάρουμε. Μήπως όμως δεν πρέπει να παραπονούμεθα αν μας την πέσει κάποιος επειδή ακριβώς το ντύσιμό μας υπερσκανδαλίζει; Μήπως μια καλά υπολογισμένη δόση ημι-αποκαλύψεων, υπαινιγμών, μελετημένης διαφάνειας; Οι μεγάλες γόησσες, οι femmes fatales, οι σταρ του Χόλιγουντ το γνώριζαν καλά αυτό το θεματάκι. Το θήλυ που δείχνει και λέει τα μισά, κερδίζει πάντα.
Την άνοιξη, ένας αξιωματικός της αστυνομίας του Τορόντο, συμβούλεψε μιαν ομάδα μαθητριών του κολεγίου πως αν θέλουν να αποφύγουν σεξουαλικές επιθέσεις, πρέπει να ντύνονται λιγότερο άσεμνα. Και εγεννήθη το κίνημα Slutwalks. Με γεια σας! Θυμωμένες κοπέλες και άνδρες ....
περιοδεύουν 70 πόλεις με τα εσώρουχά τους. Σαν sluts. Μεγάλη πλάκα!Το άρθρο της Rebecca Traister, στους New York Times, ισορροπημένο, καλογραμμένο, εξαιρετικό. Και ο τίτλος επίσης σωστός: «Κυρίες, έχουμε θέμα».
Βλέποντας με τον καύσωνα τα μισά κορίτσια στο δρόμο με shorts θυμήθηκα μια δική μου ιστορία από τα 14 χρόνια μου. Οι ντίσκο είχαν απογευματινό πρόγραμμα τα Σαββατοκύριακα για τους μαθητές. Κατσάρησα το κοντοβράκι μου και πήγα. Τώρα το καυτό μου πανταλονάκι, μια ολόσωμη φόρμα, χρώμα της σάρκας, ένα αριστούργημα. Και όλα τα μωρά στην πίστα. Λίγη ώρα μετά, σεινάμενη με κλειστά μάτια, νιώθω πως στην πίστα έχω μείνει το μοναδικό μωρό. Οι μισοί κύριοι, όρθιοι χειροκροτούσαν, οι υπόλοιποι καθιστοί ποδοκροτούσαν. Παπαρούνα από την ντροπή, τρέχω στο τραπέζι μου και φεύγουμε αυθωρεί. Το σορτσάκι πετάχτηκε, τσιμουδιά στη μαμά μου. Αλλωστε alea jacta est. Εκείνο το απόγευμα η μοίρα μου για την προσεχή 5ετία είχε σφραγιστεί. Κάποιος με ηράσθη και 3,5 χρόνια μετά, τον παντρεύτηκα. Το κοντοβράκι!
Ολες φορέσαμε και shorts και μίνι και βαθιά ντεκολτέ. Κάτι που σχεδόν επιβάλλεται στα καθιστά δείπνα. Οι γυναίκες δείχνουμε τα κάλλη μας. Οφείλουμε να λάμπουμε, να θαμπώνουμε, να διασκεδάζουμε το άλλο φύλο. Αλλιώς, ποιος ο ρόλος μας ως θηλυκά - τούτων λεχθέντων, υπάρχει και μέτρο, υπάρχει και dresscode.
Δεν θα πάμε ημίγυμνες στο γραφείο. Δεν θα κολυμπήσουμε γυμνόστηθες στις αραβικές χώρες. Ούτε δα στη δική μας, σε δημόσιες παραλίες. Θα βρούμε τα ad hoc μέρη για γυμνισμό.
Γενικότερα, θα έθετα το ζήτημα της αισθητικής. Προφανώς, απελευθερωθήκαμε, δώσαμε τους αγώνες μας κατά του μισογυμνισμού και άριστα πράξαμε, γλεντάμε τώρα την ελευθερία μας να ντυθούμε όπως γουστάρουμε. Μήπως όμως δεν πρέπει να παραπονούμεθα αν μας την πέσει κάποιος επειδή ακριβώς το ντύσιμό μας υπερσκανδαλίζει; Μήπως μια καλά υπολογισμένη δόση ημι-αποκαλύψεων, υπαινιγμών, μελετημένης διαφάνειας; Οι μεγάλες γόησσες, οι femmes fatales, οι σταρ του Χόλιγουντ το γνώριζαν καλά αυτό το θεματάκι. Το θήλυ που δείχνει και λέει τα μισά, κερδίζει πάντα.
Πηγή tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου